Trunt, trunt og tröllin - rafbók

73 28. Búkolla S ö g u g l u g g i E inu sinni voru karl og kerling í koti sínu. Þau áttu einn son en þótti ekkert vænt um hann. Ekki voru fleiri menn en þau þrjú í kotinu. Eina kú áttu þau karl og kerling, það voru allar skepnurnar. Kýrin hét Búkolla. Einu sinni bar kýrin og sat kerlingin sjálf yfir henni. En þegar kýrin var borin og heil orðin hljóp kerling inn í bæinn. Skömmu seinna kom hún út aftur til að vitja um kúna. En þá var hún horfin. Fara þau nú bæði, karlinn og kerlingin, að leita kýrinnar og leituðu víða og lengi en komu jafnnær aftur. Voru þau þá stygg í skapi og skipuðu stráknum að fara og koma ekki fyrir sín augu aftur fyrr en hann kæmi með kúna. Bjuggu þau strák út með nesti og nýja skó og nú lagði hann af stað eitthvað út í bláinn. Hann gekk lengi, lengi, þangað til hann settist niður og fór að éta. Baulaðu nú, Búkolla mín Þá segir hann: – Baulaðu nú, Búkolla mín, ef þú ert nokkurs staðar á lífi. Þá heyrir hann að kýrin baular langt, langt í burtu. Gengur karlsson enn lengi, lengi. Sest hann þá enn niður til að éta og segir: – Baulaðu nú, Búkolla mín, ef þú ert nokkurs staðar á lífi. Heyrir hann þá að Búkolla baular, dálítið nær en í fyrra sinn. Enn gengur karlsson lengi, lengi, þang- að til hann kemur fram á fjarskalega háa hamra. Þar sest hann niður til að éta og segir um leið: – Baulaðu nú, Búkolla mín, ef þú ert nokk- urs staðar á lífi. Þá heyrir hann kúna baula undir fótum sér. Hann klifrar þá ofan hamrana og sér í þeim helli mjög stóran. Þar gengur hann inn og sér Búkollu bundna undir bálki í hellinum. Hann leysir hana undir eins og leiðir hana út á eftir sér og heldur heimleiðis. kýrin bar : hún eignaðist kálf jafnnær : engu fróðari en fyrr, engu nær árangri bálkur : skilveggur, stallur