Trunt, trunt og tröllin - rafbók

107 baugahrund : kona laufalundur : maður lymska : undirferli, lævísi; sbr. að vera lúmskur sverðabaldur : maður útræði : róður frá e-m stað, þaðan sem menn róa kom í drátt þungan : krækti í eitthvað þungt marbendill : hafmaður, sæbúi andskjól : hjáskjól (við reykháf ) ekki geri ég þess nokkurn kost : ég tek það ekki í mál, gef ekki kost á því fagurgali : smjaður, gullhamrar, skjall bendill, nema þú lofir að flytja mig aftur á sama mið er þú dróst mig á. Bóndi hét honum því. Marbendill sagði: – Þá hló ég fyrst er þú slóst hund þinn er kom og fagnaði þér af einlægni. En þá hló ég hið annað sinn er þú hrasaðir um þúfuna og bölvaðir henni því að þúfa sú er féþúfa, full af gullpeningum. Og enn hló ég hið þriðja sinn er þú tókst blíðlega fagur- gala konu þinnar því að hún er þér fláráð og ótrú. Muntu nú efna öll þín orð við mig. Bóndi mælti: – Tvo af þeim hlutum er þú sagðir mér má ég að vísu ekki reyna að sinni hvort sannir eru, tryggð hundsins og trúleik konu minnar. En gera skal ég raun á sannsögli þinni hvort fé er fólg- ið í þúfunni. Ef svo reynist er meiri von að hitt sé satt hvort tveggja enda mun ég þá efna loforð mitt. Bóndi fór síðan og gróf upp þúfuna og fann þar fé mikið eins og marbend- ill hafði sagt. Að því búnu setti hann skip til sjávar og flutti marbendil á sama mið sem hann hafði dregið hann á. Áður en bóndi lét hann síga fyrir borð mælti marbendill: – Vel hefur þú nú gert, bóndi, er þú skilar mér móður minni heim aftur og skal ég að vísu endurgjalda það ef þú kannt til að gæta og nota þér. Vertu nú heill og sæll, bóndi. Síðan lét bóndi hann síga og er marbendill úr sögunni. Sjö kýr sægráar Það bar til litlu síðar að bónda var sagt að sjö kýr sægráar að lit væru komnar þar í túnjaðarinn við fjöruna. Bóndi brá við skjótt og þreif spýtukorn í hönd sér, gekk svo þangað sem kýrnar voru en þær rásuðu mjög og voru óværar . Hann tók eftir því að þær höfðu allar blöðru fyrir grönum . Það þótt- Þá hló marbendill.