13 höfðu leitt til átaka: „Farið heim taðskegglingar,“ segir hún, „og munum við kalla ykkur þetta héðan í frá en föður ykkar karl hinn skegglausa.“ Bræðurnir og Kári sneru heim og sögðu frá þessum móðgunum. Njáll vildi vita hvort þeir hygðust leita til dómstóla. „Við munum hvergi sækja þetta mál nema á vopnaþingi,“ segir Skarphéðinn. Þráinn hafði sextán vopnaða karla á Grjótá og riðu átta með honum hvert sem hann fór. Tryggustu fylgdarmenn hans voru Gunnar Lambason, Lambi Sigurðarson og Grani sonur Hallgerðar og Gunnars á Hlíðarenda. Hrappur gekk honum þó jafnan næst. Eitt sinn að vetrarlagi fór Þráinn í boð til vinar síns, og hafði að venju átta fylgdarmenn. Hann reið í blárri kápu eins og jafnan og hafði gylltan hjálm og spjót í hendi, fagran skjöld og gyrtur sverði. Menn hans höfðu allir alvæpni. Á leiðinni hittu þeir fátækar förukonur og reiddu þær yfir Markarfljót. Konurnar fóru þegar að Bergþórshvoli og sögðu Bergþóru að Þráinn hefði talað illa um Njál og syni þeirra. Bergþóra gaf þeim þá gjafir til að frétta hvenær Þráinn riði
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=