96 Þorkell Eyjólfsson hét frægur maður og ættstór og mikill vinur Snorra goða. Hann átti skip og var jafnan í förum á milli Íslands og Noregs. Eitt sinn kom hann í Sælingsdalstungu til Snorra goða. Snorri lagði þá til að hann léti af ferðum, kvæntist og gerðist höfðingi eins og hann ætti ætt til. Þorkell svarar: „Oft hafa mér vel gefist þín ráð,“ og spurði hvort hann hefði um hugsað hverrar konu hann skyldi biðja. Snorri svarar: „Þeirrar konu skaltu biðja er bestur kostur er en það er Guðrún Ósvífursdóttir.“ Þorkell sagði það satt vera að þetta væri virðulegur ráðahagur. Þó þótti honum nokkuð mikið ráðríki Guðrúnar og setti það fyrir sig að hún mundi vilja láta hefna Bolla, bónda síns. Sagði hann að þar þættist Þorgils Hölluson vera í ráðum með henni og mundi honum ekki líka þessi ráðagerð. „En vel er mér Guðrún að skapi,“ sagði hann. Snorri hélt að ekki yrði mein að Þorgilsi og eitthvað mundi gerast í hefnd eftir Bolla, áður en árið væri liðið. Hann ráðlagði Þorkatli að fara enn til Noregs um sumarið og sjá til hvað gerðist. Þorkell sagðist skyldu gera það og skiljast þeir með þeim orðum. Fór Þorkell síðan til Noregs og var þar um veturinn. ráðríki merkir yfirgangur, frekja
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=