48 13. Í Noregi Þegar þeir Kjartan og Bolli komu til Noregs fréttu þeir að Ólafur Tryggvason væri orðinn konungur yfir landinu. Hann var kristinn og skipaði svo fyrir að allir Norðmenn skyldu hætta að blóta heiðin goð og verða kristnir. Þá voru margir íslenskir menn í Noregi og höfðu ætlað að snúa til baka til Íslands um sumarið. En Ólafur bannaði þeim að fara nema þeir tækju kristni. Því neituðu Íslendingarnir. Eftir að Kjartan og Bolli komu til Noregs héldu Íslendingar fund með sér í borginni Niðarósi og komu sér saman um að neita allir að gerast kristnir. Ólafur konungur var þá í bænum. Dag einn um haustið í góðu veðri fóru menn úr bænum að synda í ánni Nið. Þeir Kjartan sjá það. Þá sagði Kjartan að þeir skyldu fara til sundsins og skemmta sér um daginn. Þeir gera það. Þeir sáu að einn maður var langbestur sundmaður. Þá spyr Kjartan Bolla hvort hann vilji freista þess að keppa í sundi við þennan mann. Bolli svarar: „Ekki ætla ég það mitt færi.“ „Eigi veit ég hvar kapp þitt er nú komið,“ segir Kjartan, „og skal ég þá til.“ Bolli svarar: „Það máttu gera ef þér líkar.“ Kjartan fleygir sér nú í ána og að manninum sem best var sundfær, færir hann í kaf og heldur honum niðri langa stund. Þeir fara svo upp aftur en litlu síðar þrífur maðurinn til Kjartans og keyrir hann niður. Þeir voru nú í kafi svo lengi að Kjartani þótti nóg um. Koma þeir enn upp; engin orð fóru á
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=