105 31. Bani Helga Harðbeinssonar Nú er að segja frá því sem gerðist í selinu. Um morguninn bað Helgi smalamann sinn að fara um skóginn í nánd við selið og hyggja að mannaferðum, sagði að sig hefði dreymt illa um nóttina. Smalamaður gerði það. Þegar hann kom aftur spurði Helgi hann hvort hann hefði séð eitthvað óvenjulegt. Smalinn sagðist hafa séð nokkra menn og hélt að þeir væru utanhéraðsmenn. Helgi spurði hvar þeir væru eða hvort hann hefði hugað nokkuð að klæðaburði þeirra eða útliti. Smalinn sagðist hafa gert það. „Þar sat maður í steindum söðli og í blárri kápu, mikill maður vexti og drengilegur, með há kollvik og nokkuð tannber.“ Helgi segir: „Þennan mann kenni ég gerla af frásögn þinni. Þar hefur þú séð Þorgils Hölluson vestan úr Hörðadal. Hvað mun hann vilja mér, kappinn?“ Sveinninn sagði: „Þar næst sat maður í gylltum söðli. Sá var í skarlatskyrtli rauðum og hafði gullhring á hendi. Hann hafði gult hár og liðaðist allt á herðar niður. Hann var ljóslitaður og liður á nefi og nokkuð hafið upp framan nefið, eygður vel, bláeygur og snareygur. Hann var unglegur maður og enn skegglaus.“ Helgi svarar: „Ekki mun ég hafa séð þennan mann. Þó get ég mér til að hann sé Bolli Bollason, því að mér er sagt að hann sé efnilegur maður.“ steindur merkir litaður kollvik eru vik upp í hárið upp og aftur af gagnaugunum snareygur merkir fráneygur, sá sem sér vel frá sér
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=