22 Galdrar 5. Gandreið Sögugluggi Það var einu sinni kerling vestur á landshorni sem hvarf úr rúminu frá bónda sínum á hverri nýársnótt og á nýársmorgun var vinnumaður þeirra alltaf dauður í rúmi sínu Sú var orsökin að kerling átti vinkonu austur á landshorni og fór að finna hana og reið manninum við gandreiðarbeisli og sprengdi hann Þetta lagðist í vana og fór svo að enginn vildi vera þar vinnumaður Um síðir fékkst einn til þess sem þótti vera margkunnugur Hann var þar í góðu yfirlæti fram að nýári Á nýársnótt vakir hann í rúmi sínu og veit hann ekki fyrr til en kerling kemur og leggur á hann beisli og bregður honum í hestlíki og ríður af stað og var ekki lengi á leiðinni þar til hún kom austur á landshorn að bæ vinkonu sinnar Þar batt hún hestinn við dyrastaf og fór inn og var lengi inni Á meðan gat hann nuddað fram af sér beislið og stóð við kampinn og hélt á beislinu Loksins kom kerling út og þegar hún gekk fram göngin heyrði hann hana segja: – Vertu nú sæl, vina mín, og hún gjörði ráð fyrir að finna hana oftar, en í því hún rak út höfuðið setti maðurinn beislið upp á hana og varð hún þegar að hrossi Hann fer á bak og af stað Segir ekki af ferð hans fyrr en hann kom vestur í Fljótshlíð Þar kemur hann að bæ og fer af baki, vekur upp bónda og biður hann að gera bón sína – Það er svo ástatt, segir hann, að ég er búinn að ríða undan merinni minni svo hún er járnalaus á öllum fótum Verð ég að biðja þig að hjálpa mér um blöð undir hana því ég á langa leið fyrir hendi gandreiðarbeisli: beisli til galdrareiðar margkunnugur: göldróttur kampur: veggurinn við dyrnar að ríða undan merinni: missa skeifurnar undan henni
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=