130 Ævintýri 33. Sagan af Finnu forvitru Sögugluggi Maður var nefndur Þrándur; hann var lögmaður Kona hans var önduð þá er þessi saga gerðist Hann var maður gamall og hinn mesti spekingur Hann átti tvö börn, son þann er Sigurður hét og dóttur þá er Finna hét Hún var hin vitrasta kona og var mál manna að hún vissi meira en fólk henni sagði Eitt sinn, þá faðir hennar reið til þings, sagði hún: – Mig grunar, faðir, að í þessari ferð muni mín beðið verða en ég bið þig að þú giftir mig ei nema líf þitt liggi við Hann hét henni því og reið síðan til þingsins Þar báðu Finnu margir göfugir menn en hann neitaði þeim öllum Þá er lokið var þinginu reið Þrándur lögmaður heim á leið Og eitt kvöld þá er hann reið einn saman undan öllum sínum sveinum kom til hans maður á jörpum hesti, heldur vígmannlegur Hann steig af baki og tók í taumana á hesti Þrándar og mælti: – Heill vertu, Þrándur lögmaður Þrándur tók kveðju hans og spurði hann að nafni Hann kvaðst Geir heita og kvað það vera erindi sitt að biðja Finnu, dóttur Þrándar Þrándur mælti: – Ei mun eg þér hana gifta; mun hún sjálf högum sínum ráða Þá brá Geir sverði og setti fyrir brjóst Þrándi og bað hann annaðhvort gera, gifta honum konuna eða hann mundi hann strax drepa Sá þá Þrándur ekki annan kost en lofa honum konunni og skyldi hann koma að hálfsmánaðar fresti og sækja hana Síðan reið Þrándur heim en Geir fór sína leið Þá Þrándur kom heim stóð Finna úti og heilsaði föður sínum og sagði: – Er það sem mér boðar hugur að þú hafir mig manni gifta? Hann kvað það svo vera og sagði að líf sitt hefði við legið Hún sagði það nú svo mundi verða að vera; þó boðaði hugur sér að það mundi henni ekki til mikillar gleði verða jarpur: rauðbrúnn sem mér boðar hugur: eins og mig grunar að líf sitt hefði við legið: hefði verið spurning um líf eða dauða
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=