ADHD Handbók

18 (Hagstofa Íslands, 2011). Miðað við að tíðni ADHD sé um 7,5% að meðaltali má ætla að u.þ.b. 330 börn í hverjum árgangi geti verið með ADHD. Á aldursbilinu 0–18 ára væru það um 6000 börn. Sum börn með ADHD eru ólíklegri til að fá greiningu en önnur. • Börn með ADHD þar sem athyglisbrestur er ráðandi einkenni en þau eru hvorki ofvirk né árásargjörn. Þau sitja gjarnan hljóð í sætum sínum og því er líklegt að ekki komi í ljós hamlandi áhrif ADHD einkenna fyrr en á unglingastiginu þegar þau standa ekki undir þeim kröfum sem gerðar eru. • Stelpur með ADHD eru ólíklegri til að vekja athygli kennara því þær eru síður árásargjarnar og sýna síður truflandi hegðun en strákar með ADHD. Almennt virðast stelpur vera hlýðnari og sækjast meira eftir viðurkenningu frá kennurum. Þær leggja oft á sig mikla vinnu til að ljúka verkefnum og heimanámi. Einkenni þeirra þurfa að vera mun alvarlegri en hjá strákum til að þær fái greiningu. • Mörg bráðger börn finna leiðir til að bæta fyrir skerta námsgetu vegna ADHD einkenna þar til á unglingastigi eða framhaldsskólastigi þegar álagið og kröfurnar aukast til muna. • Börn með annað móðurmál en íslensku. • Börn sem hafa greinst með námserfiðleika eins og til dæmis sértæka lestrarerfiðleika. Hætta er á að þegar barn er komið með eina greiningu sé ekki kannað hvort um fleiri raskanir geti verið að ræða. Ef barn hefur greinst með ADHD er brýnt að hafa eftirfarandi í huga. • Foreldrar bera meginábyrgð á velferð, uppeldi og umönnun barna sinna. Eftir að barn hefur greinst með ADHD ættu kennarar að benda foreldrum á að leita sér þekkingar og sækja fræðslu og námskeið um röskunina og mögulegar meðferðarleiðir til að geta tekið vel upplýstar ákvarðanir um aðgerðir og úrræði. • Góð samvinna og samskipti allra sem koma að máli barnsins er lykilatriði. Þá er átt við foreldra og kennara, ásamt öðru starfsfólki skóla, fulltrúa sérfræðiþjónustu sveitarfélaga og eftir atvikum heilsu- gæslu- og/eða geðheilbrigðisstofnana. • Í gegnum skólagönguna getur barnið þurft margvíslegan stuðning á mismunandi tímabilum bæði innan og utan skóla, meðferð sérfræðinga í heilbrigðisþjónustu og félagsleg úrræði. • Sérkennsla og annar námslegur stuðningur eru veigamiklir þættir í því að styrkja námslega og félagslega stöðu barna með ADHD.